11 november 1948: Opening Drie Lindenstadion in Watermaal- Bosvoorde

het Drie Lindenstadion aan de Léopold Wienerlaan 60 in Watermaal-Bosvoorde - © Nico Dewaele

    Toen na de Tweede Wereldoorlog het Stade du Vivier d’Oie – het charmante maar verouderde stadion van Racing Club de Bruxelles in Ukkel – zijn beste tijd had gehad, droomde men van iets groots. In Watermaal-Bosvoorde begon de bouw van een nieuw voetbalpaleis, bedoeld voor maar liefst 40.000 toeschouwers. Geen luxueuze zitjes of moderne dakconstructies: het werd een monumentale betonnen kuip, met staanplaatsen rond drie zijden van het veld en één statige hoofdtribune met zitplaatsen langs de vierde zijde.

© Nico Dewaele

    Met dat groots opzet dacht men dat Racing, trotse drager van stamnummer 6, voor eeuwig aan de top zou blijven. Op 11 november 1948 werd het stadion met veel luister ingehuldigd tijdens een vriendschappelijke wedstrijd tegen AC Torino, toen beter bekend als Il Grande Torino — destijds misschien wel het beste elftal van Europa. Zo’n 40.000 toeschouwers vulden de betonnen rangen en zagen Torino overtuigend met 0–3 winnen. Het zou de enige keer blijven dat het stadion werkelijk vol zat. 

Nog geen jaar later, in mei 1949, kwam het voltallige Torino-team om bij de vliegtuigramp van Superga. Geen enkele speler overleefde het – in totaal lieten 31 mensen het leven.

    Maar Racing zelf kende inmiddels ook moeilijke tijden. De club was haar kampioensglorie kwijt en het publiek bleef weg. In de jaren ’50 zakte Racing weg tot in de derde klasse. Vanaf 1954 kon men de kosten van het stadion niet langer dragen, en verhuisde de ploeg noodgedwongen naar het Heizelstadion (nu het Koning Boudewijnstadion). Enkele jaren later, in 1963, fuseerde Racing met White Star AC uit Elsene. Toch bleef het stadion geen voetballoze plek: vandaag speelt RRC Boitsfort nog steeds op deze historische grond.

    Wanneer we in 2020 een bezoekje brachten aan het oude stadion hadden we vooraf al eens gekeken op Google Earth waar we het voetbalveld juist zouden kunnen vinden. Hoewel we de locatie min of meer kenden reden we toch een kwartiertje rond voor we prijs hadden. Het stadion ligt namelijk in een woonwijk perfect verscholen achter bomen, struiken en een aarden wal en daarenboven ligt ook nog eens in een soort kuil. Een unieke voetballocatie die in 2010 gelukkig beschermd monument werd.

    Hieronder nog enkele foto's van het 'vergeten' stadion waarin je met een klein beetje verbeelding nog steeds de echo’s van het verleden hoort klinken – van het geroep van duizenden toeschouwers, tot het gefluit van die ene wedstrijd tegen het legendarische Torino.

© Nico Dewaele

© Nico Dewaele

© Nico Dewaele

© Nico Dewaele

© Nico Dewaele