3 april 1927: de dodelijke botsing van Albert 'Berten' Van Coile

    Albert Van Coile werd op 27 maart 1900 geboren in Brugge. Al voor de Eerste Wereldoorlog werd hij lid van Cercle Brugge, de vereniging waar hij zijn hele leven voor zou spelen. In 1919 werd hij opgenomen in het eerste elftal, hij debuteerde op 28 september van dat jaar tegen Beerschot. Hoewel hij een verdediger was, kon hij door zijn grote gestalte meerdere doelpunten met het hoofd maken. Op 14 maart 1926 werd voor hij voor het eerst opgeroepen voor de Belgische nationale ploeg. De vriendschappelijke wedstrijd tegen Nederland was zijn eerste en enige wedstrijd voor de Rode Duivels.

Cercle Brugge, Seizoen 1922-1923
met bovenaan in het midden Albert van Coile
Foto: Stadsarchief Brugge – verzameling Brusselle-Traen

    Op 3 april 1927 speelden de Bruggelingen een vriendschappelijke wedstrijd te Tourcoing tegen het plaatselijke Union Sportive. Voor Cercle en iedereen die groen-zwart dacht en voelde veranderde deze vriendenmatch in een onvervalste nachtmerrie! De uitstekende achterspeler van Cercle Brugge, die die dag bij uitzondering als midvoor optrad, was in balbezit gekomen, rukte op naar het doel en kwam in botsing met de Franse doelman. Op het eerste gezicht leek er niet veel aan hand, maar zijn toestand verslechterde na de wedstrijd. De volgende dag ontdekten dokters van het Sint-Janshospitaal dat hij een grote bloeduitstorting en een scheurtje in z'n darmen had opgelopen. Een spoedoperatie werd nog uitgevoerd, maar had geen resultaat. Van Coile overleed aan z'n opgelopen kwetsuren.

    De begrafenis in Brugge op 7 april 1927 werd met enorme belangstelling gevolgd, want Cercle Brugge stond op het punt om kampioen te spelen. In de gutsende regen gaf erevoorzitter Baron René de Peellaert een afscheidsrede bij het graf en liep daarbij een zware verkoudheid op die van kwaad naar erger ging. Veertien dagen later overleed hij aan een longontsteking. Een kort tijd later werd Cercle landskampioen. Van de drie landstitels die Cercle behaalde (1910, 1927 en 1930), was die van 1927 de pijnlijkste: Albert Van Coile en René de Peellaert werden postuum tot kampioen gekroond...

Een diep bedroefde menigte luistert in de nog steeds gutsende regen naar
de grafrede van baron René de Peellaert, erevoorzitter van Cercle Brugge. 
Foto: Stadsarchief Brugge – verzameling Brusselle-Traen

Bidprentje Albert Van Coile (eigen collectie)